Boks Tarihinin En Büyük Rekabeti: Muhammed Ali vs. Joe Frazier

Boks tarihinin en büyük, en popüler ve en ünlü rekabeti... İki farklı karakter, 3 tarihi karşılaşma, unutulmaz anlar, akıllara kazınan sözler: Muhammed Ali vs. Joe Frazier.

Muhammed Ali 1964 yılında Sonny Liston'a karşı ünvan maçını kazanarak aldığı kemeri 1967 yılına kadar 9. karşılaşmada korudu. "Vietnam'a gitmiyorum çünkü benim onlarla bir alıp veremediğim yok. Hiçbir Vietkong'lu bana zenci demedi." sözleriyle Vietnam savaşını anti-militarist söylemlerle protesto eden Ali'nin lisansı elinden alınıyor ve hapis cezasına çarptırılıyordu.

Muhammed Ali boks tarihinin en özel karakterilerinden biri olmasının en önemli nedenleri takındığı politik tavır, kendini beğenmişliği, aşırı özgüveni, medyatikliği, hazırcevaplığı, maçlardan önce rakiplerini küçümsüyen konuşmaları olmuştur. Joe Frazier ise dingin, sakin ve ağırbaşlı duruşuyla bu rekabeti daha ilginç kılıyordu.

Muhammad Ali, Sonny Liston'ı yendikten sonra dişine göre bir rakibi sonunda bulmuştu. Ali boks lisansını kaybettikten sonra piyasada hızla yükselen Joe Frazier, kemeri kazanmasına ve yenilgisiz olmasına rağmen hâlâ halkın gözünde gerçek bir şampiyon gibi görünmüyordu. Halk Muhammed Ali'nin gerçek şampiyon olduğuna inanıyordu. Smokin' Joe'da bu durumdan rahatsızlık duyuyordu.  Herkesin şüphesini yok etmek isteyen Frazier, Ali ile dövüşmeye can atıyordu. Fakat Ali'nin kelepçeleri vardı. Belki de sürekli söylediği "Greatest" sözünü kanıtlayacağı biriydi Joe. Fakat hâlen boks lisansı yoktu. Ali'nin affedilmesi konusunda Joe Frazier'ın, Ali'nin tekrar lisansı kazanması ile ilgili boks komisyonuyla konuşma yapması ve o dönemlerde zor günler geçiren Muhammed Ali'ye para yardımında bulunması bu rekabetin ne kadar derin ve saygı duyulması gereken bir altyapıya sahip olduğunun en net göstergesidir.

Ali'nin tekrar boks lisansını kazanmasından sonra ufukta görünen karşılaşma herkesi heyecanlandırıyodu. Dövüş yaklaşırken Muhammed Ali'nin değişen tavrı ise herkesi şaşırtmıştı en çokta Joe Frazier'ı. Frazier'a karşı sürekli agresif ve ağır açıklamalar yapan Muhammed Ali, rakibinin yeteneklerinden ziyade karakterine karşı imalarda bulunuyordu. Frazier'ın savaş ve diğer politik konularda sessiz kalmasına yükleniyor ve Frazier için Uncle Tom[1] benzetmesi yapıyordu. Frazier bunu bir ihanet olarak görmüş ve algılamıştı. Muhammed Ali'nin saldırılarına "O korkak Vietnam'a savaşmaya bile gelmedi ondan değil boksör, izleyici bile olmaz." sözüyle karşılık veren Joe geri adım atmıyordu. Karşılaşmaya artık az bir zaman varken saflar belli olmuştu. Siyahlar ve anti-militaristler Muhammed Ali'yi, Beyazlar ve muhafazakarlar Joe Frazier'ı destekliyordu.

Karşılaşma öncesi Ali'nin en büyük dezavantajı 4 senelik arada bokstan uzak kalması ve üst düzey maç yapmamasıydı. Zira Joe Frazier formuyla göz kamaştırıyordu. Karakterlerinin yanında stilleride farklı olan bu iki boksörden Ali daha hızlı ve çabuktu. Frazier'ın ise yumruk kuvveti daha fazlaydı. Zaman 8 Mart 1971'i gösterdiğinde boks tarihinin en büyük maçı yani asrın maçı[2] gelmişti. İki undisputed şampiyon ilk kez bir maçta karşı karşıya geliyordu. Madison Square Garden tarihinin en kalabalık anlarından birine sahne oluyordu. Dövüş başladığında ringde klasik Muhammed Ali yerine durgun bir Ali vardı. 6. raund'dan sonra Ali'de az da olsa yorgunluk göze çarparken Frazier karşılaşmada baskın duruma geçiyordu. Ali direk vuruşlarla Frazier'ı yıpratmaya çalışırken Frazier ise sağlı sollu yumruklarla net puanlar topluyordu. Ali gitgide yoruluyor, Frazier ise kondüsyonundan birşey kaybetmiyordu. 15. round geldiğinde ise puan olarak geride olduğunu bilen Ali, son round'a Joe'yu nakavt etmek için geliyordu. Son round başladığında hızlı girmek isteyen Ali hiç beklemediği bir anda çenesine aldığı sol kroşe ile yere düşüyor ve knockdown oluyordu[3]. Bu knockdown halen spor tarihin en özel anlarından biri olarak kabul görüyor. Ne olduğunu şaşıran Ali hemen ayağa kalksada yapacağı birşey kalmıyordu. Maç sonunda hakem kararıyla kazanan Joe Frazier artık tam anlamıyla gerçek bir şampiyon oluyordu. İki yenilgisiz boksörden Muhammed Ali kariyerinin ilk yenilgisini almıştı.

Joe Frazier artık rüştünü ispat edip intikamını almıştı. Kariyerindeki en büyük zaferi kazanan Joe Frazier ünvanını iki maçta daha koruduktan sonra George Foreman'a karşı şaşırtıcı derecede ezilerek büyük bir hezimete uğruyor ve kemeri kaptırıyordu. Muhammed Ali tekrar Joe Frazier ile ünvan maçına çıkmayı beklerken, ünvan maçını tayin edicek karşılaşmaya çıkmak zorunda kalıyordu. İlk maçın aksine daha sönük olmasına rağmen yinede maça beklenti yüksekti. Maç öncesi klasik Muhammed Ali vardı. Çirkin Goril lakabını taktığı Joe'ya "Frazier o kadar çirkin ki, ağladığı zaman gözyaşları kafasının arkasına kaçıp ordan akıyor." sözlerini sarfediyordu. İki dev yine ringe çıktığında 12 round'luk muhteşem bir maç daha geride kalır. Frazier ilk maçtaki baskınlığından uzak gözükmesi, Ali'nin daha aktif olması sonucu hakem kararıyla maçı Muhammed Ali kazanır.

Ünvan maçına çıkmaya hak kazanan Ali aynı sene "The Rumble in the Jungle" adı verilen Zaire'nin başkenti Kinshasa şehrinde George Foreman ile karşılaşıcaktı. George Foreman Zaire'ye, çıktığı 40 maçın tamamını kazanmış, 37'sini nakavt etmiş undisputed bir şampiyon olarak geliyordu. Maçın kesin favorisi Foreman'dır. Muhammed Ali'ye 1'e 8 oranında şans veriliyordu. Maç başladığında ise hiç kimsenin beklemediği bir Ali vardır. Sürekli Foreman'ın kendisine atak yapmasına izin veren ve sürekli rakibine "Bütün gücün bu mu George ?" sözlerini sarfeden Ali, rakibinin giderek yorulduğunu farkediyordu. 8. round'un bitimine 15 saniye kala Foreman'ın bir anlık duraksamanını müthiş kombine yumruklarla değerlendiren Ali, rakibini yere seriyordu. Muhammed Ali beklenmeyeni gerçekleştirmiş ve George Foreman'ı navakt ederek tekrar Dünya'nın en büyüğü olduğunu kanıtlamıştı. Artık Ali için tek amaç tekrar Frazier ile karşılaşıp kafalardaki bütün soru işaretlerini silmekti.

Son perdeye az kalmıştı. Organizatör Don King maçı en iyi şekilde pazarlıyordu. Bu sefer ev sahipliğini Filipinler yapıcaktı. "Thrilla in Manila" adı verilen efsanelerin son randevusu 1 Ekim 1975'de gerçekleşiyordu. George Foreman'a yenildikten sonra Joe Frazier asla eski Joe Frazier olamamıştı ve karşılaşmanın net favorisi Muhammed Ali'ydi. Maç şaşırtıcı derecede kontrol dövüşünün yerine yumruk yumruğa mücadele şeklinde başlıyordu. Bir süre sonra Joe'nun yumruk gücü Ali'nin dans ederek vur-kaç taktiğine dönmesine neden oluyordu. Maçın kontrölünü eline alan Frazier 12. round'a kadar maçı kontrölünde götürüyor ve Ali'ye çok zor anlar yaşatıyordu. Ali'nin o muhteşem dayanaklığı Foreman maçından sonra bir kez daha test ediliyordu. Son round'lara girerken Frazier'ı durduran yine kendisi oluyordu. Az bilinen ama yıllardır çektiği göz sorunu tam da bu anda devreye giricekti. Joe'nun sol gözünde bir görme problemi vardı ve Foreman maçı bu soruna büyük etki etmişti. Sağ gözüde Ali'nin yumruklarından şişmiş şekildeydi ve artık neredeyse kör dövüşüyordu. Ali bu durumun farkına varıyor ve kondisyonunu konuşturarak Joe'nun üstüne gidiyordu. Frazier artık Ali'nin yumruklarına dayanmaktan başka birşey yapamıyordu. Joe'nun o kocaman yüreği onu 14 round boyunca ayakta tutmayı başarmıştı. 14. round bittiğinde Frazier köşesine gitmekte dahi zorlanıyordu. Ali ise bütün efsaneliğine rağmen neredeyse pes edicek durumdaydı. Ali fiziksel olarak bitkinliğin doruk noktalarındayken çalıştırıcısı Angelo Dundee onu kendisine getirmeye çalışıyordu. Diğer köşede ise durum tam tersiydi. Antrenörlerinin bu gözler ile oynaman imkansız demesine ve belki de gözlerinde oluşacak kalıcı bir hasara rağmen hâlen ringe çıkmak ve dövüşü bitirmek istiyordu. 

Sonunda antrenörü üstün geliyor ve havluyu ringe fırlatıyordu. Dövüş bittiğinde Muhammed Ali yere yığılıyor ve taşınmak zorunda kalıyordu. Daha sonra Ali bu anın ölüme en yakın hissettiği an olduğunu söyleyecekti. Soyunma odasında Joe Frazier'ın oğlu Marvis'i[4] yanına çağırtan Ali, ondan babası hakkında söylediği herşey için özür diliyordu. Fakat Joe bunu öğrenince kabul etmiyor ve medya önünde bir özür beklediğini söylüyordu.

Daha sonra Muhammed Ali birçok kez Joe hakkında söylediklerini geri aldığını belirtti ve bunları sadece dövüşleri pazarlamak için yaptığını söyledi. Ali, Joe'ya karşı büyük bir saygı duyduğunu belirtsede Frazier'ın kini uzun süre dinmek bilmedi. 

7 Kasım 2011 günü Joe Frazier 67 yaşında hayata gözlerini yumarken, en büyük üzüntüyü yaşayanların başında Muhammed Ali geliyordu. Her ne kadar arkalarında bir dolu perde arkasında dönen dedikodular bıraksalar da, tarihe büyük izler bırakmayıda ihmal etmediler. Muhammed Ali'yi Muhammed Ali yapan Joe Frazier, Joe Frazier'ı Joe Frazier yapan da Muhammed Ali olmuştu. 

..............................................................................................................................................................................................

1.  Uncle Tom, siyahilerin kendi aralarında beyaz gibi davrandığını düşündükleri bir diğer siyahi kişiye taktıkları lakap.
2.  8 Mart 1971 tarihindeki Muhammed Ali ve Joe Frazier arasındaki ilk karşılaşmanın ismi "Fight Of the Centruy"dir.
3.  Muhammed Ali o zamana kadar kariyerinde sadece 3 kere knockdown olmuştu.
4.  Joe Frazier'ın oğlu Marvis Frazier'da daha sonra babası gibi ağırsıklet boksörü oldu ve Mike Tyson ile maç yaptı.